Kunstenaars blijven doorgaan

De sluiting van de theaters heeft de liveoptredens tot stilstand gebracht. Kunstenaars blijven echter doorgaan, maar zonder enig idee wanneer ze eindelijk terug kunnen keren naar het podium.

In l’Espace des arts in Chalon-sur-Saône is al tijden geen toeschouwers meer gesignaleerd maar nog wel kunstenaars. Zij zijn sinds de eerste lockdown nooit gestopt en zijn nog dagelijks in de repetitieruimtes te vinden. La Méandre, het collectief Chalonnais met danseres Jane Fournier en haar gezelschap Fernweh werken sinds kort aan hun volgende creatie, het soloprogramma Ben Parado. Een programma dat een paar dagen later op het Transdanses-festival had moeten worden geprogrammeerd, maar door de lockdown niet door kon gaan.

‘Deze solovoorstelling zal naar alle waarschijnlijkheid nu pas volgend jaar in productie gaan. We hadden drie data gepland voor het festival. Normaal gesproken hebben we altijd te weinig tijd om iets te maken en te repeteren, maar nu bevinden we ons in een tegenovergestelde situatie’, zeggen Jane Fournier en Cédric Frouin. ‘Toch blijft het vreemd. Hoe kunnen we nou iets maken zonder de stimulans van het podium, zonder de ontmoeting met het publiek? Het is niet eenvoudig om te accepteren. We vertellen onszelf dat we alle tijd van de wereld hebben om iets moois te maken en weten tegelijkertijd dat de uiteindelijke show er heel anders uit zal gaan zien, omdat die nog ver weg ligt en niet zoals anders onder grote druk in een korte tijd is gemaakt. En dan bevinden ons ook nog in een periode waarin we als kunstenaars te horen krijgen dat we niet nuttig zijn. Gelukkig beschikken we over een grote veerkracht en proberen we nieuwe perspectieven te zien. Want cultuur blijft iets wat mensen samenbrengt.’

Een situatie die de meest gevestigde kunstenaars zou kunnen bevoordelen

‘We kunnen niet in de toekomst kijken,’ zeggen ze, ‘het spijt ons. De voorstellingen zijn gestopt, theaterdirecties verzekeren ons dat ze ons zullen steunen, maar er staat voorlopig niks gepland. Maar dat mag geen invloed hebben op de kunst. Ons doel is om er in te blijven geloven. Beter nog, de Espace des arts moedigt ons aan om de voorstellingen op een andere manier uit te voeren, maar die mogelijkheden blijven vooralsnog beperkt. Deze situatie is onvermijdelijk gunstig voor kunstenaars die al langer bestaan, die een netwerk hebben’, aldus de muzikant en de danser.

Ben Parado is een Sevilliaanse dans die Jane Fournier als klein meisje leerde. Een dans met codes van verleiding, verlangen en vintage jurken. ‘Ik leerde deze dans van mijn moeder toen ik zes jaar oud was, maar keek er al die jaren niet meer naar om. De hedendaagse dans nam mijn hele leven in beslag maar opeens had ik zin om het op mijn manier te herinterpreteren. Ik dans graag in mijn dagelijkse kloffie, op techno-muziek en alleen, terwijl deze Sevilladans een echtpaarsdans is’, legt Jane Fournier uit. ‘Het gaat me nu niet meer om de verleiding maar om de vraag hoe we onszelf verhouden tot het verleden.’

Deze solovoorstelling belooft een metamorfose voor te stellen waarin de danseres verschillende vrouwen belichaamt, van de mater dolorosa (bijnaam van de heilige Maria) tot de suffragette (vrouw die strijd voor vrouwenrechten) en dan tot de hedendaagse jonge vrouw op haar gemak in haar vrouwelijkheid en op haar sneakers.

Aart Sierksma

Bron: Les artistes continuent à créer, mais après? [Meriem Souissi]