La brocante: een passie, een hobby of handel?

Van april tot december zijn er zo’n vijfhonderd vlooienmarkten in de Nièvre. Maar wie zijn eigenlijk de mensen die hun tweedehands spullen aanbieden? En waarom gaan ze naar deze markten? En kunnen de professionele handelaren er echt van leven?
Een willekeurige zaterdag, 11 uur, vier exposanten, het Saint-Laurent plein in Nevers. Patrick, cowboyhoed en een geschoren sikje, kletsend met zijn buurman achter zijn marktkraam, dat bestaat uit een plastic tafel bedekt met bierglazen. Hij is gepensioneerd en verzamelt links en rechts wat snuisterijen, die hij verkoopt om wat bij te verdienen: “Tussen het ontbijt en de lunch sta ik op rommelmarkten en verdien een extraatje. Het is niet professioneel bedoeld maar meer als tijdverdrijf, voor de gezelligheid. Ik doe dit voor de sfeer en om wat te kletsen te hebben.”
Naast hem staat Bernard, net begonnen met autobanden en gereedschap uit te stallen op de grond. Door de regen is er geen kip op de been. Er zijn slechts vier handelaren die hun handel uitgepakt hebben. Anderen wachten af en vertrekken in de loop van de ochtend zonder zelfs maar iets uitgepakt te hebben.

“Een hobby voor de gezelligheid”

“Het weer bepaalt voor 50% onze verkoop. Een dag als deze levert niet veel op. Ik heb voor 10 euro aan glazen verkocht. Daarvan kan ik net mijn standplaats voor maandag op de rommelmarkt op Champ-de-Foire-aux-Moutons betalen,” zegt Patrick.
“Wij bepalen niet zozeer de prijs van onze koopwaar. Die komt meestal spontaan tot stand,” vervolgt Patrick. “Neem nou deze vier stoelen, gevonden bij het afval. Ik heb ze verkocht voor €10, terwijl ze €90 per stuk waard zijn. Of deze cd van Dalida van de hand gedaan aan een collega voor €30, die hem even later voor €70 verkocht.”

Zijn motto: “Wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd. Je moet je spullen niet te duur te koop zetten om er zeker van te zijn dat je ze kwijt raakt. En rommelmarkten die te veel vragen voor een standplaats sla ik over. Een redelijke prijs is €1.50 de meter.”

Welke producten zijn nu ‘hot’?
Op de rommelmarkt in Urzy klaagt Cedric, een kleine professionele ondernemer: “Het is heel willekeurig, op dagen zoals vandaag verdienen we weinig.” Hij volgde een vijfdaagse cursus bij de Kamer van Koophandel om de regelgevende aspecten van het vak te leren. Voor de rest bepaalt de markt de prijs. Hij is gespecialiseerd in gereedschappen, want daarvan kan hij vrij gemakkelijk zelf de prijs bepalen. Hij haalt z’n spullen uit leegstaande huizen en bekijkt zelf of het nog geschikt is om te verkopen of niet.
Op de brocante van Champlemy, maandag 8 mei, maakt Christian reclame voor een oud smeedijzeren slot aan een jong stel. Hij verkoopt voornamelijk oude ijzerwaren. “Op het platteland verkopen deze instrumenten beter dan in de stad en ik ben hier liever dan in Nevers waar de mensen het onderste uit de kan willen.”

Afhankelijk van het weer
Maar er zijn ook brocantes die helemaal in het water vallen. In La Machine, waar voor de zesde keer een rommelmarkt is georganiseerd, krijgen de organisatoren de stands niet verkocht. “Er was plek voor 400 meter aan exposanten, maar we hebben amper 100 meter verkocht. Er waren zelfs mensen die niet eens hun spullen uitgepakt hebben, die een uur of twee gewacht hebben en daarna zijn vertrokken,” klaagt Jacqueline, één van de organisatoren. “Om kwart voor twaalf vertrok de laatste. De brocante wordt hier georganiseerd door het plaatselijke restaurant om mensen naar het meer Grenetier te trekken. Een gemiste kans dit jaar.”

Aart Sierksma

Bron: ljdc, La brocante : une passion, un passe-temps ou un business? [Myriam Déborbe]