Jagen in de Bourgogne

Veel Fransen kijken jaarlijks uit naar de opening van het jachtseizoen. Met meer dan één miljoen jagers is de jacht een favoriet tijdverdrijf. Of je nou voor of tegen jagen bent, iedereen op het Bourgondische platteland krijgt ermee te maken. Daarom zetten we eens de regels op een rijtje.

Grofweg loopt het jachtseizoen van half september tot eind februari. Maar om het precies te weten, moet je op zoek naar het arrêté préfectoral, het besluit dat jaarlijks ieder departement neemt. Daarin worden de data voor het jachtseizoen vastgelegd. Kijk daarvoor op chasseurdefrance.com en selecteer het departement. Voilà, de data voor het komende seizoen: van zondag 17 september 2023 tot en met donderdag 29 februari 2024.

---

Tempel van de duizend Boeddha’s

Als je de afslag van de D994 tussen Etang-sur-Arroux en Toulon-sur-Arroux neemt, verrijst als uit het niets een felgekleurde poort met twee gouden herten er op.

Het is een vreemde gewaarwording. Toch wennen de bont geschilderde gebouwen en teksten in onleesbare tekens snel. De sfeer die de Tempel van de duizend Boeddha’s uitstraalt, past naadloos in het landelijke Bourgogne.

In 1976 richtte Kalu Rinpoche hier het allereerste driejarige retraitecentrum voor westerse studenten op. Er kwamen mensen uit verschillende landen die integraal van Kalu Rinpoche de overdracht en training van de Shangpa-traditie kregen; toen ze in 1980 uit retraite kwamen, werden ze de eerste westerse lama’s die officieel als zodanig werden erkend. In 1987 werd het tempelgebouw voltooid. De rijke versiering werd verzorgd door vrijwilligers uit Nepal en Bhutaan.

---

Huisarts in Montsauche

Wat drijft een arts met een bloeiende praktijk in Nederland om in haar eentje in de Bourgogne te gaan werken en hoe bevalt het? Tijd voor een gesprek met Ine van Osta.

Haar zonnig ingerichte praktijk bevindt zich in het maison médicale van Montsauche, waar ook de paramedische beroepen een ruimte hebben. Dokter van Osta (66) vertelt: Ik heb drie kinderen en een man die in het buitenland werkt(e). Toen mijn jongste dochter ging studeren kwam ik opeens thuis in een leeg huis. In Nederland werkte ik al achttien jaar in een praktijk waar ik ook huisartsen in opleiding had en zo’n beetje alles had gedaan wat er te doen viel. Dat zette me aan het denken over een nieuwe stap in mijn leven.

Werken in het buitenland leek me wel wat. Met het gezin kampeerden we vroeger in de Morvan en vanwege de natuur had ik mijn hart verpand aan dit gebied. Dus toen er huisartsen werden gevraagd, ben ik in januari 2012 in het diepe gesprongen en gaan werken in een bestaande praktijk met twee collega’s.

---

Haricot chair de Chéu

Al ruim twee decennia zet Alain Baudoin (78) zich in voor het behoud van de plaatselijke ‘Haricot chair de Chéu’. Een bekende boon voor veel van zijn generatiegenoten, maar inmiddels met uitsterven bedreigd.

In Alains kindertijd vormden de bonen een vanzelfsprekend onderdeel van het landschap. De velden rond Chéu (Yonne) stonden er vol mee. Baudoin: ‘Elk jaar verbouwde men hier in de buurt zo’n 250 tot 300 hectare’. De gedroogde bonen werden vervolgens per trein naar regionale gevangenissen, scholen en ziekenhuizen vervoerd. Ook was het een basisingrediënt van soldatenmaaltijden.

---

Leren van fossielen

Een paar jaar geleden bezocht ik een vide grenier in het beeldschone, oude dorp Guillon, niet ver van Avallon. Onder een rek met kleding zag ik grote ammonieten liggen. Toen ik naar de prijs vroeg, begreep de verkoopster eerst niet wat ik bedoelde. Deze hier, zei ik, en pakte een van de knapen op. ‘O die dingen’, lachte ze, ‘die liggen daar alleen om het kledingrek te verzwaren. Je mag ze voor vijf euro meenemen, mijn hele achtertuin ligt er vol mee. Als ik ga spitten kom ik ze heel vaak tegen!’

---

Charolais: behalve rundvlees ook kaas

De Charolaisstreek gaf z’n naam aan de witte koeien die er van oudsher worden gehouden. Maar ook aan een typisch kaasje. Dat wordt echter niet gemaakt van koeienmelk.

In de Charolais, in het zuiden van Bourgondië, zijn het de geiten die de melk leveren voor de kazen.

De mannen werkten op het land en zorgden voor de koeien. De vrouwen bleven op het erf waar ze kippen en geiten hielden. Het waren ook de vrouwen die de kazen maakten. Dat was niet alleen zo in de Charolais, maar overal in Frankrijk. De geitenzuivel vulde het gezinsinkomen aan. Bovendien hielden de dieren de weides en de hagen in toom.

Er bestaat geen Charolais geitenras. De melk is afkomstig van de kastanjebruine Alpine of witte Saanen geiten.